آشنایی با ربات کمکی راه رفتن

سازمان بهداشت جهانی (WHO) تخمین می‌زند تا سال ۲۰۵۰، دو میلیارد نفر به دستگاه‌های کمکی نیاز خواهند داشت. این افزایش ناشی از رشد جمعیت سالخورده، افراد دچار اختلالات اندام فوقانی و تحتانی، بیماری‌های غیرواگیر و شرایط سلامت روان است. دستگاه‌های رباتیک کمکی پوشیدنی می‌توانند کاربران خود را قادر سازند تا به تدریج توانایی انجام کارهای روزمره را به‌طور مستقل و طبیعی بازیابی کنند و زندگی سالم‌تری داشته باشند.

برخلاف اهمیت این فناوری، تنها ۱۰ درصد از کسانی که به کمک نیاز دارند به این وسایل رباتیک دسترسی دارند. این دسترسی محدود چالشی برای آینده‌ای پایدار برای همه است. آینده‌ی پایدار یکی از اهداف توسعه است که توسط سازمان ملل شناسایی شده و تلاش می‌کند “هیچکس را پشت سر نگذارد”. همکاری جهانی در زمینه فناوری کمکی ابتکار دیگری است که برای بهبود دسترسی جهانی به وسایل کمکی، از جمله پوشیدنی‌هایی مانند آشکارسازهای سقوط، سمعک‌ها و پروتزهای اندام تحتانی ایجاد شده است.

گسترش فناوری‌های هوشمند و پوشیدنی، مجموعه‌ای قوی از ابزارها را برای توسعه ربات‌های کمکی پوشیدنی ارائه می‌دهد که می‌تواند بر جنبه‌های فیزیکی و اجتماعی کاربران تأثیر مثبت بگذارد. همچنین پوشیدنی‌ها نسبت به سایر اشکال فناوری‌های کمکی، نزدیک و مداوم با کاربر و بدن انسان است و مزیت‌های بیشتری دارد. این ویژگی سامانه‌ها را قادر می‌سازد تا داده‌های حیاتی را جمع‌آوری کنند و کمک‌های سفارشی‌شده را برای افراد با سطوح مختلف اختلالات فیزیکی، حسی و شناختی ارائه دهند.

ربات کمکی راه رفتن مناسب چه کسانی است؟

• افرادی که دچار فلج یک طرفه و یا دوطرفه پا هستند. 
• افرادی که دچار ضعف عضلانی پا هستند. 
• مناسب سالمندان برای راه رفتن های طولانی مدت 
• افرادی که تصادف کردند و در راه رفتن دچار مشکل شده اند.

توانبخشی رباتیک و ربات کمکی راه رفتن به طور خاص روی سیستم هایی مانند: دستگاه ها، سناریو های ورزشی و استراتژی های کنترل تمرکز می کند. هدف این فناوری نوین توانبخشی، تسهیل در بهبود مهارت های حسی حرکتی، و شناختی آسیب دیده می باشد. سابقه این رشته نسبتا طولانی است و به اوایل دهه 1990 بر می گردد.

زمانی که تلاش می کردند که کارهای سنگین را توسط ماشین های خودکار و با حداقل دخالت انسان انجام دهند. در ادامه همین تلاش ها در مقالات آن زمان واژه “درمانگر مصنوعی” زیاد به چشم می خورد. درواقع این دستگاه ها میزان دقیق کارایی حسی حرکتی را در حین تمرین، از نظر حرکت شناسی و نیرو های تبادل شده تعیین می کنند. این خود منجر می شود که درمان توانبخشی، به سمت درمان هایی مبتنی بر شواهد و داده های دقیق برود.